Lige verilen mili takım arasından sonra, daha altı ay önce Trabzonspor'u çalıştıran ve o takımın hocası olan Tolunay Kafkas’a karşı müsabakaya çıkıyordu Trabzonspor.
Yalnız ben maçı seyrederken Mustafa Akçay’ı çok beğenen ve bulunduğu yeri hak ederek geldiğini düşünen, kendisine saygı duyduğum için şunu söylemekte fayda görüyorum. Maçtan önce konuşmasında “Yenemezsem yenilmeyeceğim.” sözünü hiç yakıştıramadım; çünkü sen Anadaolu’dan bir takım ile oynuyorsun ve sen Trabzonsporsun! Kendi sahanda oynadığın maçta rakibini yeneceksin. Söylemini bu yönde kullanması gerekiyordu.
Maça gelince ilk yarıda ne kenarlardan hücuma katılabildik ne ortadan hücuma katkı yapamadık en önemlisi Karabükspor pas yapıyor, Trabzonsporlu oyuncular, hep rakibe uzak oynuyor. Yani ortada bir takım var; ama ev sahibi Trabzonspor mu Karabükspor mu anlamak mümkün değildi. İlk yarıda Trabzonspor adına olumlu bir şut veya kombine bir atak göremedim sanki. Trabzonspor’dan güçlü bir takım varmış karşısında rakibin pas yapmasına müsaade eden, oynama şansını Karabükspor’a verdi. İlk yarıda üç tane net poz buldu Karabükspor. Trabzsonspor bir tane gol pozisyonu buldu. İlk yarı itibariyle temposu düşük, yürüyen bir Trabzonspor izlediğimi rahatlıkla söyleyebilirim.
İkinci yarı Colman değişikliği ile orta sahada pas yüzdesi olarak daha fazla kullanabilmek adına hamle yaptı Mustafa Akçay. Tamam bu değişiklik doğru; ama temposu düşük olan bir takım orta sahada Colman’la yakaladığı pozisyonlarda hücuma çıkarken çoğalmayı yapamadı. Destek gelmeyen bir oyuncu topluluğu olmadığı sürece hücumda pozisyon kısırlığı yaşayabilirsin. Ama maalesef Karabükspor bir an dalgınlığından Colman’ın mükemmel ara pası ile Henrique’nin gol vuruşu ile Trabzonspr 1-0 öne geçti. Golden sonra da yine Trabzonspor, Karabükspor'a yine gol şansı verdi.
Sonuç olarak Trabzonspor bu kötü gününü Henrique ile kurtarırken, ilerisi için futbol tatmin etmedi.
