Geçen sezonun ikinci yarısında gösterdikleri performansla süper ligin ilk sezonunda ligde kalmayı başaran Akhisar Belediye Gençlikspor’la Elazığspor; bu kez sezonun ilk maçında karşı karşıya geldiler.
Kadrosundaki 26 futbolcuya lisans çıkartarak lige “sorunsuz” giren Akhisar Belediye Gençlikspor’a karşılık, son güne kadar 15 yeni transferden ancak 7’sine lisans çıkartabilen, “lisanslar yetişmedi” denilerek kulüp içerisinde “idari aksaklık” yaşadığı apaçık ortada olan bir Elazığspor’un mücadelesini izledik Pazar günü…
Gekas dışında kadrosunu koruyan ve ilk 11’de Oumar Niasse dışında geçen sezonki oyuncularla başlayarak “istikrarını koruyan” Akhisar’ın yanı sıra, Elazığspor geçen sezon ağırlıklı kadrosuna dâhil ettiği 3 yeni Özgür, Serdar Özkan ve Mehmet Nas’la birlikte, geçen sezonki kadrosunda yer alan ancak pek fazla oynama fırsatı bulamayan Alper ve Alberg’in de yer aldığı 5 yeni oyuncuyla sahada mücadele etti.
Gekas’ın boşluğunu Oumar Niasse gibi teknik ve çabuk bir oyuncuyla dolduran Akhisar’a karşılık Elazığspor; Alberg gibi bu bölgeye yabancı, üstelik de oynamamış bir oyuncuyla başlama yanlışına gitti.
Akhisar, geçen sezondan birbirleriyle çok iyi anlaşan ve ligde kalmalarındaki en önemli özellik olan dayanışma ve takım ruhu anlayışını sahaya sürerken, Elazığsporlu oyuncular dağınık, birbirleriyle kopuk ve yüz ifadelerinde mutsuzluk sergileyen bir ruh haliyle sahadaydılar.
Ayağa pasa yapan, yardımlaşmayı ön planda tutan evsahibi takıma karşılık, pasları hep rakibe veren ve bireyselliği seçen bir Elazığspor, savunma göbeğinde yer alan Bilica-Görkem ikilisinin ağır oluşuyla da kalesinde önemli tehlikeleri zorlukla önleyebildi maç boyunca…
Hamza Hamzaoğlu gibi oyuncularıyla iletişimi sürekli olan ve maç boyunca yerinde oturmayan bir teknik adama karşılık, su molalarında bile yerinden kalkmayan ve sürekli not alırken maçtan kopan, futbolcularıyla iletişimi olmayan Norveçli bir teknik adamı izledik Manisa’da…
Sahada Emrah Eren gibi “liderlik” vasfı olan oyuncunun yönlendirdiği yeşil-siyahlı takıma karşılık sorumluluk almaktan kaçınan ve sahada liderlik yapacak oyuncusu bulunmayan bordo-beyazlı ekibin mahkûm bir oyun sergileyerek Manisa’dan puan almasını düşünmek; biraz fazla iyimserlik olurdu hiç şüphesiz…
Akhisarlı oyuncuların birbirlerini tanımadaki avantajla, topa sahip olmadaki yüksek orana karşılık, Elazığspor’lu oyuncuların (özellikle de Adem ve Alper’in) sürekli pas hatası yapması; son bölüm hariç, maçın büyük bir bölümünü kendi yarı alanında kabullenmelerine neden oldu.
Geçen sezonu mumla aratan Serdar Gürler’le birlikte Bilica, İvesa ve Görkem’in henüz hazır olmadığı Elazığspor’da, etkili oyuncular Köksal ve Aydın’ın da ancak son 10 dakikada hatırlanması; Türk futbolunu ve oyuncusunu tanımadığı belli olan Sollied’in Elazığspor’a da ne denli “yabancı” olduğunu ortaya koydu.
Yorumlar / 2