Osmanlı zamanında, görkemli bir Paşa Konağına, Azrail gelmiş. Paşa o gün üst düzey zevat ile eğlence tertip etmiş. Azrail içeri girip,”Ben can alan meleğim. İçinizden birinin canını almak için geldim” deyince ne olmuş biliyor musunuz? Herkes dönüp hizmetçiye bakmış. Yani kimse ölümü üstüne kondurmamış. Vur abalıya hesabı orada tek canı alınacak kişinin hizmetçi olduğu kanaati varmış.
Son günlerde, Türkiye Futbol liglerinde, bir Teknik Direktör kıyımı, başını almış gidiyor. Bazılarında bir, bazılarında ise iki teknik direktör değişmiş. Yani yazımızın başlığına uygun olarak, Kader Mahkûmları bunlar. Gökten başlarına taş düşşe teknik direktörlerden bilecekler. Futbolcu oynamaz. Kaleci elli metreden gol yer. Santrafor bir adımdan topu iki direk arasına sokamaz. Başkan, topu görse bomba diye karakola götürür. Seyirci derseniz, futbol uleması. Bu hoca yapamıyor diye kritik yapar. Nereden biliyorsunuz ki? Para yok. Pul yok. Maaşlar ödenmez. İstenilen transfer yapılmaz. Ama suçlu hocadır. Hay hoca kadar başınıza taş düşsün. Malum. Nasrettin hocanın evine hırsız girmiş. Komşular toplanmış. Hoca sen pencereleri kapatmış mıydın? Kapıyı arkadan sürgülemiş miydin? Evi niye yalnız bıraktın? Diyerek hocaya bir sürü suç yüklemişler. Bu duruma kızan Nasrettin Hoca,”Yahu. Hırsızın hiç mi suçu yok” diyerek onları susturmuş. Şimdi biz de soruyoruz.”Yahu. ,Hocadan başka kimsenin suçu yok mudur?
Eski hoca gönderilir. Peki, yenisi nasıl bulunur? O iş başka bir âlem. Kimsenin aklı ermez. Hiç kimsenin aklında olmayan, kenarda köşede kalmış. Ya da gittiği her takımı yarıda bırakmış, kaçmış birileri bulunur. Torpil şarttır. Torpil olmadan hiçbir hoca kendi gücüyle bir takımın başına geçemez. Asla ve kat’a. Türkiye’de bu işi pazarlayan bir oluşum vardır. Bu oluşum kimdir, derseniz, onu da bilenler bilir. Ne prensler, ne İmparatorlar! Vardır, bir bilseniz. Firma olmuş, iz bırakmış, kendi ayakları üzerine basan Teknik direktör sayısı iki elin parmak sayısını geçmez.
Niçin başarılı olamıyoruz. Bu anlattıklarımızın içindedir. Sağlıcakla kalınız.
