Nihayet Alanya da şeytanın bacağını kırdık ve ilk dış saha galibiyetini kazandık… Bu sevinci yaşamak için belki de Giresun maçında ki olumsuzlukların yaşanması gerekiyordu… Burada sevindirici olan, takımımızın Buca ve Giresun maçında yaşananlardan “zorunluda olsa da” ders çıkartması ve olası yaşanabilecek büyük bir krizin farkına vararak bu süreci iyi okumuş olmaları, dolayısıyla da iyi yönetmiş olmalarıdır.
Bu galibiyet yine bize 4 yıl önce yine, Akdeniz de yaşadığımız ve önlenemez çıkışımızın başlangıcı olan Fetihye maçını hatırlattı… O maça giderken de O- Özköylü yönetiminde yaşanan sıkıntılar vardı ve orada da takımda yapılan bazı rotasyonlar sonra taşlar yerine oturmuş ve takım gerçek kimliğine kavuşmuştu… Umarız bu maç sonrasında da yaşanacaklar o sezonun doğrultusunda olur ve bir başarıya daha takımımız imza atar.
Önemli eksiklerle çıktığımız maçta zorunlu olarak oyuncu kadrosunda ve mevkilerde yapılan değişiklikler takımın performansını önemli ölçüde olumlu olarak etkiledi ve maçı kazanmamıza neden oldu… Bunların en önemlisi hep değindiğimiz, Onur’un, kendini daha iyi ifade edebildiği yerde oynatılması ve sergilediği performans oldu… Bu değişiklikle sol kanadımız daha dinamik ve ofansif bir görünüm kazandı ve orta alanın yaratıcılığının da artmasına neden oldu ve birleşik kaplar gibi sahanın her yerine pozitif olarak yansıdı… Buda bize “bir musibet, bin nasihatten iyidir” özdeyişini hatırlattı.
Takımda kim iyiydi kim değildi tartışmasının yaşanmadığı bir maçtı ve oynayan tüm oyuncular bence görevlerini en iyi şekilde yaptılar, ama özellikle İvesanın kritik kurtarışları, iki yönlü nasıl oynanması gereğinin adeta dersini veren Murat Kayalı ve Mehmet Çakır'ın takıma hayat veren hayat öpücükleri daha öne çıkanlardı… bu performanstan sonra da tüm oyuncular ve teknik heyet kutlanmayı hak ettiler, umarız bu devam eder…
Takımımıza Bolu maçında başarılar diler, tekrar kutlarım.
